Historie

Jaarlijks werd op Hemelvaartsdag door de Motor en Auto Club Scheldegouwen een nationale motocross georganiseerd op het duinencircuit in Oostkapelle. Dit evenement trok jaarlijks vele duizenden toeschouwers, waaronder uiteraard ook veel jongeren. Op de deelnemerslijsten prijkten begin zestiger jaren echter uitsluitend namen van de rijders van buiten de provincie. Buiten de Hemelvaartsdag was het beoefenen van de motocross in Zeeland onmogelijk.
Toch ging het bij een aantal Vlissingse en Middelburgse jongeren in die zestiger jaren steeds meer kriebelen. Oude brommers en motoren werden omgebouwd en men begon in eerste instantie te rijden op Noordbevelands grondgebied, direct aan de Veersedam. De politie trad echter al gauw op en uitgeweken werd naar een stukje niemandsland, het Zilveren Schor, aan de rand van het Veerse meer, nabij Arnemuiden. Medio 1967 moesten de wildcrossers ook wijken op het Zilveren Schor en werd het schorrengebied in het Vlissingse Sloegebied, tussen Scheldepoort en Pechiney, opgezocht. Van een havengebied was toen nog geen sprake. Historisch hoogtepunt uit deze periode was een optreden van de Zeeuwse crossers op omgebouwde motoren in het bijprogramma van de Nationale Motocross op het duinencircuit in Oostkapelle.

Eind 1967 besloten de crossenthousiasten tot de oprichting van een motocrossvereniging. Bij de oprichting telde de vereniging circa 50 leden. De eerste clubwedstrijd werd verreden op het schorrencircuit in het Sloegebied.

In het volgende jaar, 1968, moest de kersverse vereniging reeds uitwijken naar een andere locatie, een oude vuilstortplaats nabij Ritthem. Maandenlang werd er gewerkt om deze locatie geschikt te maken, direct werd ook een clubhuis geplaatst. De club groeide en op Koninginnedag werd een eerste "grote wedstrijd" georganiseer waar veel publiek op afkwam. Echter de weerstand vanuit de naburige woongemeenschap tegen het circuit was hevig, na een jaar moest een andere locatie worden gezocht.

Die werd gevonden op het voormalig Havendorp aan de Vlissingse buitenhaven. Een schitterende locatie waarop een volwaardig circuit werd uitgezet. De vereniging groeide naar circo 100 rijders, werd koninklijk goedgekeurd en organiseerde voor de eerste maal een National Motocross.

Ook in 1970 kon het "Havendorp-circuit" worden behouden, hierna moest plaats gemaakt worden voor een grintfabriek. De vereniging verhuisde terug naar het schorrengebied, echter nu net aan de andere kant van Scheldepoort. Het met zand opgespoten gebied bleek echter te zwaar voor de motoren uit de standaard en lichte klassen. Veel werd er in 1971 dan ook niet gereden, reden om verder te zoeken naar een andere locatie die gevonden werd op een terrein nabij de Hoechst fabriek. In de periode 1972-1972 werd deze locatie benut. Echter de grote afstande naar Middelburg en Vlissingen, zeker nadat de eerste zeehavens gegraven waren, bleek een struikelblok voor verdere groei van de vereniging. In 1976 werd een terrein dichter bij huis gevonden, wederom nabij de scheepsreparatiewerf "Scheldepoort". De aanwas van leden kon hier doorzetten, de clubwedstrijden werden steeds meer echte wedstrijden met deelname van ook vele Brabantse rijders en ook werden Nationale Motocrossevenementen van formaat georganiseerd. Eind 1978 moest echter ook dit terrein worden ontruimd en werd de huidige locatie betrokken. In 1979 werd het "Sloehavencircuit" in gebruik genomen, gesitueerd rond een dijk, dus met natuurlijke hoogteverschillen. Het circuit viel alom in de smaak en steeds meer crossers wisten de weg naar Vlissingen-Oost te vinden.

Begin tachtiger jaren groeide de vereniging explosief en bereikte een omvang van 250 leden. Stukje bij beetje werd gebouwd aan een heuse motocross accomodatie, achtereenvolgens werd een clubhuis geplaatst, een juryhuis en andere noodzakelijke voorzieningen. Van heinde en verre kwamen rijders op de clubwedstrijden af. De traditie van een Nationale Motocross op Hemelvaartsdag werd voortgezet door MSV de Uitlaat nadat MAC Scheldegouwen had afgehaakt. In 1982 werd op het Sloehavencircuit een wedstrijd georganisserd om het Nederlands Kampioenschap 250cc, het NK 125cc van een jaar later was een schot in de roos. Dave Strijbos en John van de berk waren toendertijd hun opmars naar de wereldtop begonnen, veel publiciteit, veel publiek en prachtige wedstrijden waren het resultaat.

Echter na een periode van groei bleek de tweede helft van de tachtiger jaren een moeilijk periode aangebroken voor de motocross. In deze moeilijk periode is het idee ontstaan om, ter promotie van de motocross, een strandcross te organiseren op het badstrand aan de Boulevard van Vlissingen. Het werd een daverend succes, 125 rijders kwamen aan de start, doech met name bleek de belangstelling van het publiek overweldigend. Twintigduizend mensen zorgden voor een verstopte binnenstad, vele parkeerproblemen, totaal uitverkochte friettenten, doch bovenal voor een ongekende ambiance. De Motor Strandcross Vlissingen was geboren.

Tot 1995 schommelde het ledental rond de 100. In de tweede helft negentiger jaren kwam de groei weer terug. Vele nieuwe mensen traden toe in het bestuur of terreincommissie dan wel boden zich aan voor hand en spandiensten. Met man en macht werd er weer gewerkt aan de accomodatie en aan organisaties van aantrekkelijke evenementen. Ook de rijders kregen weer oog voor het Vlissingse, hetgeen binnen enkele jaren tijd het ledental weer deed stijgen tot over de 200.
Een moeilijk tijd brak aan toen de vereniging in 2002 het circuit in moest krimpen. Van het terrein bleef slechts de helft over en ook het ledental daalde. Toch wisten de vrijwilligers een mooi, zeer technisch circuit neer te leggen en op dit moment is MSV de Uitlaat weer volop in bedrijf. Het ledental schommelt rond de 250 en er worden tal van evenementen georganiseerd, zoals een KNMV-jeugdcross en natuurlijk de Strandcross aan de boulevard van Vlissingen, die dit jaar zijn 37e editie zal beleven.